2īwīn
Adj.
‘von der Efeupflanze, Efeu-’ (vgl. T. Klein, in: ZfdA 106 (1977), S.
363ff.):
an eime gebende / truoc Parzivāl īwīn loup / fürz ors
Parz
486,7;
nu brechen die wīl īwīn graz ebd.
485,13
īwīnboum
stM.
‘Eibe’
taxus: iwa vel iwinboͮm venenata arbor, unde et toxica venena exprimuntur
SummHeinr
1:180,132.
2:45,233.
– wohl verkürzt hierher (oder subst Adj.? vgl. AWB 4,1767 s.v.
īuuīn):
taxus: iwin Volucr (L)
156;
taxus: iwen SummHeinr
2:146,15
|