t – tage-dinger
tage-dingerinne – tage-wecke
tage-weide – tal-wise
tam – tan-swam
tant – tarnen
tarn-gürtel – Tater-lant
tater-man – Teclauosse
tecôlite – teil-mæʒic
teil-nëmer – tëmpel-orden
tëmpel-rinne – tenkischen
tenne – terrant?
tërraʒ – Thabor
Thamelide – tierchen
tier-drec – tiliz
tille – tirolesch
tirolt – tiuche
tiuchel – tiuvellîn
tiuvel-mæʒic – tobe-sühtic-heit
tobe-trunken – tokzelen
tokzelen – topel-schuole
topel-seit? – tôr-haftic
tôr-heit – tortûr
tor-valle – tôten-geziuc
tôten-ge-zouwe – tôt-haft
tôt-haftic – tôt-trüebe
tœtunge – touf-göte
touf-kerze – tou-waʒʒer
touwe-bat – trâf
traf – traht1
traht2 – trat
trat-biunte – trehte
trehtec1 – treppel-mël?
treppen-tür – trîbære
trîb-bære – triege-lîcheit
triegen – trinkic
trinne – triute-bære
triutel-brût – troi-aldei
triutel-brût stF.
triutelëht Adj.
triutelîn stN.
triuteln swV.
triuten stN.
triuten swV.
triutinne stF.
triut-lich Adj.
triutunge stF.
triuwe Adj.
triuwe stF.
triuwe-bære Adj.
triuwe-bërnde Part.-Adj.
triuwe-blôʒ Adj.
triuwe-brüchic Adj.
triuwe-brüchlich Adj.
triuwec-heit stF.
triuwec-lîchen Adv.
triuwe-gëben stN.
triuwe-gërnde Part.-Adj.
triuwe-haft Adj.
triuwe-haft Adv.
triuwe-halter stM.
triuwe-haltic Adj.
triuwe-hander stM.
triuwehander-schaft stF.
triuwe-lich Adj.
triuwe-lôs Adj.
triuwen Adv.
triuwen stV.
triuwen swV.
triuwenisse stF.
triuwe-rîche Adj.
triuwe-schaz stM.
triuwe-trager stM.
triuwe-var Adj.
triuwe-wænic Adj.
triuwe-wendic Adj.
trivallen swV.
trizen swV.
troc1 stM.
troc2 stM.
trochilus
troc-schërre swmf
trôdel M.
trôfe Adj.
trogen swV.
trogopel stM.
trohsen swV.
troi-aldei stM.
Troiân – trœstærinne
trôst-bære – troumic
troum-lich – trüebe-sam
trüebeselic – trügen-mære
trügen-vaʒ – trumbelierer
trumbel-nunne – trunzen
truobe – trût-geselle
trûtgeselle-schaft – tûben-hor
tûben-huon – tüeliche
tüeme – tugent-phat
tugent-rîche – tumbinc
tumbrël – tungunge
tunkel – tuoch-mâʒ
tuoch-phenninc – tupf-stein
tuphen – türmisch
turmlëht – turn-lôsunge
turn-man – tûschen
tuschen1 – tuten-warze
tût-horn – twenge
twengel – twingen
twingen – Tyrus
|
triutel-brût stF. MWV
triutelëht Adj. (12) MWV
triutelîn stN. MWV
triuteln swV. MWV
triuten stN. MWV
triuten swV. (70) MWV
triutinne stF. (12) MWV
triut-lich Adj. (1) MWV
triutunge stF. (3)
triuwe Adj. (4) MWV
triuwe stF. (1447) MWV
triuwe-bære Adj. MWV
triuwe-bërnde Part.-Adj. MWV
triuwe-blôʒ Adj. MWV
triuwe-brüchic Adj. MWV
triuwe-brüchlich Adj. MWV
triuwec-heit stF. MWV
triuwec-lîchen Adv. MWV
triuwe-gëben stN. MWV
triuwe-gërnde Part.-Adj. (2)
triuwe-haft Adj. MWV
triuwe-haft Adv.
triuwe-halter stM. MWV
triuwe-haltic Adj. MWV
triuwe-hander stM. MWV
triuwehander-schaft stF. MWV
triuwe-lich Adj. (8) MWV
triuwe-lôs Adj. (17) MWV
triuwen Adv. MWV
triuwen stV. (2) MWV
triuwen swV.
triuwenisse stF.
triuwe-rîche Adj. MWV
triuwe-schaz stM. MWV
triuwe-trager stM. MWV
triuwe-var Adj. MWV
triuwe-wænic Adj. MWV
triuwe-wendic Adj. MWV
trivallen swV. MWV
trizen swV. MWV
troc1 stM. MWV
troc2 stM. (1) MWV
trochilus (1)
troc-schërre swmf MWV
trôdel M. MWV
trôfe Adj.
trogen swV. MWV
trogopel stM. (3) MWV
trohsen swV. MWV
troi-aldei stM. (1) MWV |
