Belegarchiv/Konkordanz
Die hier aus dem elektronischen Belegarchiv ausgegebenen Stellen bilden den durch halbautomatische Lemmatisierung von digitalisierten Volltexten gewonnenen Kern einer umfassenderen Beleggrundlage, die für die Ausarbeitung des Mittelhochdeutschen Wörterbuchs verwendet wird. Bei der Benutzung des elektronischen Belegarchivs ist stets zu beachten, dass es Stellen enthalten kann, die anderen Stichwörtern zuzuordnen sind.
| diz wunder sol geschehen,/ sô sîn wir beide, ich unde Îsôt/ iemer mit lebendem lîbe tôt.’/ ’nein vrouwe, tuot die rede | |
| und allez, daz dû haben solt:/ mîn schœniu tohter selbe, Îsolt,/ und ich wir brâhtenz allez dan.’/ ’diz kumt uns rehte’ | |
| Tristan,/ weder bistû lebende oder tôt?/ ôwî ôwî’ sprach er ’Îsôt,/ ôwî, daz dîn lop und dîn nam/ ie hin ze | |
| rede swære alse der tôt.’/ ’gehabet iuch wol’ sprach aber Îsôt/ ’wir suln uns wol hier an bewarn:/ ich hân ez | |
| und alse es danne zît sî,/ sô bin ich unde Îsôt dâ bî:/ sô gebietet mirz, sô spriche ich/ vür iuch, | |
| bî:/ sô gebietet mirz, sô spriche ich/ vür iuch, vür Îsôt und vür mich./ hie mite lât dise rede stân:/ ich | |
| solte geschehen/ ûz disem lantschalle:/ des wundertes alle./ //Die sæligen Îsôte zwô/ nu daz si mit ein ander dô/ zem palas | |
| sîn eines hant,/ ir gæbet ime ze solde/ iuwer tohter Îsolde./ der eit verlôs vil manegen man;/ dâ sach aber ich | |
| diu künigîn/ ’der alsô rîlîchen solt,/ als mîn tohter ist, Îsolt,/ ungedienet haben wil,/ entriuwen des ist alze vil.’/ ’ei’ sprach | |
| mir.’/ der künec sprach: ’vrouwe, sprechet ir/ vür iuch, vür Îsôt und vür mich!’/ ’genâde hêrre, daz tuon ich.’/ aber sprach | |
| bræhte ouch lîhte ein ander man,/ ich meine, ob er Îsolde/ dâ mite verdienen solde./ sin wirt aber gewunnen niht/ mit | |
| niht/ mit alsô cleiner geschiht.’/ ’nein zwâre’ sprach diu junge Îsôt/ ’durch alsô mæzlîche nôt/ enwil ich niemer veile sîn.’/ ’âhî | |
| sol ze guoten staten gestân,/ daz ir mich minnet’ sprach Îsolt/ ’ine wart iu nie getriu noch holt/ noch zwâre niemer | |
| hât guot gevelle./ dû seist uns ie genôte,/ dû wellest Îsôte/ und si enwelle dîn niht./ daz ist ir art: wer | |
| enwart dir ouch nie holt./ ich weiz wol, alse entuot Îsolt:/ ez ist ir gartet von mir./ dû verliusest michel minne | |
| genesen,/ lieht an dem lîbe und schône var./ nu nam Îsôt sîn dicke war/ und marctin ûzer mâze/ an lîbe und | |
| dar/ und nam es alles sunder war./ //Nu ergiengez aber Îsolde,/ alsô der billîch wolde:/ dazs aber ir herzequâle/ zem anderen | |
| von leide/ tôtbleich und iesâ viuwerrôt:/ ’â’ sprach si ’sældelôse Îsôt,/ ôwê mir unde wâfen!/ wer hât diz veige wâfen/ von | |
| daz muoz sîn ende wesen!/ //Nu île, rich dîn leit, Îsôt!/ gelît er von dem swerte tôt,/ dâ mite er dînen | |
| man den mort von iu gesaget,/ dâ ist diu wunneclîche Îsôt/ iemer an den êren tôt./ diu sunne, diu von Îrlant | |
| einbærelîche und rehte als ein.’/ ’â’ sprach diu muoter zehant,/ ’Îsôt, wes hâstû mich gemant?/ daz ich mîn leben ie gewan!/ | |
| wie bin ich dar an sô betrogen!’/ nu hæte ouch Îsôt ûf gezogen/ daz swert und trat hin über in./ ir | |
| über in./ ir muoter kêrte zuo zir hin:/ ’lâ stân, Îsôt’ sprach si ’lâ stân!/ weist iht, waz ich vertriuwet hân?’/ | |
| tôt.’/ //Tristan sprach: ’merzî, bêle Îsôt!’/ ’î übeler man’, sprach Îsôt ’î,/ unde vorderstû merzî?/ merzî gehœret niht ze dir:/ dîn | |
| //Ouch wærer zuo den stunden/ in daz bat gebunden,/ und Îsôt eine dâ gewesen:/ er wære doch vor ir genesen./ diu | |
| zement,/ swâ si sich ze handen nement./ sô zorn an Îsolde/ den vînt slahen wolde,/ sô gie diu süeze wîpheit zuo:/ | |
| mich lâzet leben/ und es enirre mich der tôt./ vrouwe Îsôt und aber Îsôt,/ ich weiz wol, daz ir alle zît/ | |
| und es enirre mich der tôt./ vrouwe Îsôt und aber Îsôt,/ ich weiz wol, daz ir alle zît/ sinnic unde sælic | |
| //Tristande lange habet getragen,/ ich wolte iu guotiu mære sagen.’/ //Îsôte muoter Îsôt/ si sach in lange an und wart rôt:/ | |
| habet getragen,/ ich wolte iu guotiu mære sagen.’/ //Îsôte muoter Îsôt/ si sach in lange an und wart rôt:/ ir liehten | |
| giengen si dan si drî/ durch rât in ir heinlîche./ //Îsôt diu sinnerîche/ ’seht’ sprachs ’ir beide, sprechet an:/ waz mag | |
| vunden,/ weiz got, sô wærer iesâ tôt./ wizze Crist, juncvrouwe Îsôt,/ sô vüerez wirs, dannez var./ habet niht ungebærde dar,/ wan | |
| zir:/ ’nu liebiu vrouwe, volget mir,/ ir und mîn juncvrouwe Îsôt:/ ich weiz ez wârez alse den tôt,/ daz irn in | |
| ich sî.’/ sus kusten sin dô alle drî;/ doch tetez Îsôt diu junge/ mit langer widerunge./ //Nu disiu suone alsus geschach,/ | |
| guoten knehten;/ si vrâgeten, wer dâ vehten/ vür die maget Îsolde/ mit dem truhsæzen wolde:/ diu vrâge gie her unde hin./ | |
| si ze hove kæme/ und ir tohter zuo zir næme./ ’Îsôt’ sprach si ’wol ûf, gâ wir!/ hêr Tristan, sô belîbet | |
| uns dar în!’/ ’gerne, vrouwe künigîn.’/ sus kam diu küniginne Îsôt,/ daz vrôlîche morgenrôt,/ und vuorte ir sunnen an ir hant,/ | |
| an ir hant,/ daz wunder von Îrlant,/ die liehten maget Îsôte;/ diu sleich ir morgenrôte/ lîse unde stætelîche mite/ in einem | |
| die vlugen dâ snêdicke/ schâchende dar unde dan:/ ich wæne, Îsôt vil manegen man/ sîn selbes dâ beroubete./ //Si truoc ûf | |
| baz geleite./ dâ lûhte golt unde golt,/ der cirkel unde Îsolt/ in widerstrît ein ander an./ dân was kein alse wîse | |
| und alse einbære/ was ir hâr dem golde./ sus gienc Îsôt Îsolde,/ diu tohter ir muoter bî,/ vrô und aller sorgen | |
| alse einbære/ was ir hâr dem golde./ sus gienc Îsôt Îsolde,/ diu tohter ir muoter bî,/ vrô und aller sorgen vrî./ | |
| gezogen zwô:/ diz was ir unmuoze dô./ //Nu daz sich Îsôt unde Îsôt,/ diu sunne unde ir morgenrôt,/ hæten nider gelâzen,/ | |
| diz was ir unmuoze dô./ //Nu daz sich Îsôt unde Îsôt,/ diu sunne unde ir morgenrôt,/ hæten nider gelâzen,/ dem künege | |
| und zwâre woltestûn noch lân/ ûf solhe rede understân,/ daz Îsôt dirre mære/ ledic und âne wære,/ truhsæze, zwâre ez kæme | |
| hêrre, ich wil den kampf bestân.’/ ’truhsæze’ sprach diu wîse Îsôt/ ’dû teidingest âne nôt:/ mit wem wiltû kampfrehten?/ dirre hêrre | |
| kampfrehten?/ dirre hêrre wil niht vehten:/ er hât doch an Îsolde/ behabet, daz er wolde./ er wære tumber danne ein kint/ | |
| swuoren zuo dem mâle/ daz lant ze Curnewâle/ ze morgengâbe Îsolde,/ und daz si wesen solde/ vrouwe über allez Engelant./ //Hie | |
| solde/ vrouwe über allez Engelant./ //Hie mite bevalch Gurmûn zehant/ //Îsolde hant von hande/ ir vînde Tristande./ ir vînde spriche ich | |
| sînem kiele/ und daz ouch der geviele/ im selben unde Îsolde/ und dâ zuo, swem er wolde./ und alse ouch der | |
Ergebnis-Seite: << 1 2 3 4 5 6 7 >> |