Belegarchiv/Konkordanz
Die hier aus dem elektronischen Belegarchiv ausgegebenen Stellen bilden den durch halbautomatische Lemmatisierung von digitalisierten Volltexten gewonnenen Kern einer umfassenderen Beleggrundlage, die für die Ausarbeitung des Mittelhochdeutschen Wörterbuchs verwendet wird. Bei der Benutzung des elektronischen Belegarchivs ist stets zu beachten, dass es Stellen enthalten kann, die anderen Stichwörtern zuzuordnen sind.
sêr Adj. (955 Belege) Lexer BMZ Findeb.
| wart gefange1n vn2de verlos/ Sine vnrechte1n ere/ Vn2de leit grozze sere,/ E er die ouge1n vurlure./ Im wart ein tot geleget | |
| Daz er de1n bruder hete verlorn./ Daz claget er vil sere./ Ouch saget er zv mere,/ Daz theucer zv kypre was | |
| vnruwe./ Do quam im ein mere,/ Daz mvwete in also sere/ Als sin vngerete:/ Eine1n elder|vater er hete,/ Der selbe hiez | |
| were1n/ Vz dirre vnkvnde./ Vns hat des meres vnde/ Also sere vbergan,/ Daz wir der spise niht en=han."/ Acastus in sere | |
| sere vbergan,/ Daz wir der spise niht en=han."/ Acastus in sere bat/ Wisen hin an den pfat,/ Da her pirrus lit./ | |
| er sie solde klage1n,/ Als ez gut were./ Ermiona weinte sere,/ Daz er sie mit im niht en nam./ Her hete | |
| Ich daz rechte wiste,/ Waz daz were./ Ich fragete harte sere,/ Waz wu1nders daz mochte sin."/ Ez sprach: "ez wirt dir | |
| in ein her,/ Den er alle1n wider|stunt./ Ouch wart er sere gewu1nt./ Swie gewu1nt so er was,/ Vil lutzel ir genas./ | |
| Er en blibe gewu1nt oder lam./ Sin vater vlixes/ Vnder|quam sere des,/ Do er daz horte sage1n,/ Daz sin svn sie | |
| horte sage1n,/ Daz sin svn sie hete erslage1n/ Vn2de gewunt sere./ Er wande, ez thelemacus were,/ Den er hete versant./ Er | |
| Daz er an der erde1n bleip./ De1n schaft er also sere treip,/ Daz er andersit vz swanc,/ Me den einer elle1n | |
| anedaehten,/ swie gnót%\e, swie harte sie die æhtære anevæhten;/ swie sere si ie mér%\e $s g(e)muot diche wæren/ von(e) den verlógenen, | |
| ente,/ daz er nemach leben mere,/ riwent si in danoch sere,/ ime werdent die porte ensperret,/ dannen uns des lihtes unte | |
| rehte,/ die rieten an sin ere:/ des enkulten si vil sere./ //Do was undir dem gebirge/ ein vil michil sorge,/ ein | |
| da nimet er die erwelten./ in furhtent die vertwelten/ wundirlichen sere,/ tages habent si niht mere./ da lat got manege vrouwen/ | |
| vrouwe ist nie so here,/ si enfurhte ir da vil sere;/ der herre ist nie so riche,/ er nefurhte im vraislichen./ | |
| im was des mannes êre leit,/ und beruoft in drumbe sêre/ und sprach im an sîn êre./ //Er sprach ‘her Kâlogrenant,/ | |
| meisterschaft:/ doch hât sî alze grôze kraft./ ir sprechet alze sêre/ den rittern an ir êre./ wir wârens an iu ungewon:/ | |
| ezn betwanc mîn gemüete/ unde bekumbert mînen lîp/ nie sô sêre maget noch wîp/ und getuot ouch lîhte nimer mê./ ouwê | |
| geseit/ daz ich nâch âventiure reit,/ des wundert in vil sêre,/ und jach daz im nie mêre/ dehein der gast wære | |
| ich sîn rehte war genam,/ dô vorht ich in alsô sêre/ sam diu tier, ode mêre./ sîn menneschlîch bilde/ was anders | |
| mir was gelückes dâ verzigen./ done muote mich niht sô sêre,/ ern bôt mir nie die êre/ daz er mich wolde | |
| ichn begüzze in niemer mêre:/ ich engalt es ê sô sêre./ //Dô ich gnuoc lange dâ gesaz/ unde betrahte daz/ waz | |
| sô spræcher im an sîn êre./ des begunder im vil sêre/ ze slage mite gâhen,/ unz sî die burc sâhen./ //Nune | |
| wander meistert ez dar./ ez was swære unde sneit/ sô sêre daz ez niht enmeit/ ezn schriete îsen unde bein./ nune | |
| her Îwein/ zwischen disen porten zwein/ beslozzen und gevangen./ swie sêre im missegangen/ an der vancnüsse wære,/ doch was sîn meistiu | |
| in sluoc./ dô daz diu vrouwe rehte ersach,/ sî ruofte sêre unde sprach/ ‘er ist zewâre hinne/ und hât uns der | |
| //Swie im sîne sinne/ von der kraft der minne/ vil sêre wæren überladen,/ doch gedâht er an einen schaden,/ daz er | |
| wer gît mir sô starke sinne/ daz ich die sô sêre minne/ diu mir zem tôde ist gehaz?/ od wie möhte | |
| nû sluoc ich doch ir man./ //Ich bin ouch ze sêre verzaget,/ daz ich mir selbe hân versaget./ nû weiz ich | |
| beste./ //Sus was mîn her Îwein/ mit disen nœten zwein/ sêre betwungen./ swie wol im was gelungen,/ sô wærer doch gunêret,/ | |
| vrouwe ir maget vertreip/ und sî eine beleip,/ dô begundes sêre riuwen/ daz sî ir grôzen triuwen/ wider sî sô sêre | |
| sêre riuwen/ daz sî ir grôzen triuwen/ wider sî sô sêre engalt,/ wand sî ir vluochet und sî schalt./ si gedâhte | |
| leit gesprach,/ daz was ir alsô ungemach/ daz sîz vil sêre clagete./ morgen, dô ez tagete,/ dô kam sî wider gegangen/ | |
| wol gesprechen kan,/ ze schœnem wîbe ziehe,/ der sî sô sêre vliehe./ ir möhtent sitzen nâher baz:/ ich geheize iu wol | |
| wârens under in beiden/ des willen ungescheiden:/ ir ietweder gedâhte sêre/ ûf des andern êre:/ ir gelinge was ab mislîch./ diu | |
| spotte in allen:/ wander was gevallen/ ûf den lîp vil sêre./ und wære ein selch unêre/ an einem biderben man gesehen/ | |
| witzen./ zuo der gienc er sitzen/ und gnâdet ir vil sêre,/ daz sî sô manege êre/ dem hern Îwein sînem gesellen | |
| rîter solte,/ sô wære vervarn sîn êre./ der minnete ze sêre./ //Ir hât des iuch genüegen sol:/ dar under lêr ich | |
| sâ./ der einsidel sach im nâ/ und vlêget got vil sêre/ daz er in iemer mêre/ erlieze selher geste:/ wand er | |
| sî von grôzer riuwe/ und durch ir reine triuwe/ vil sêre weinen began,/ daz einem alsô vrumen man/ diu swacheit solde | |
| ist mir übele geschehen:/ wan des schamt er sich sô sêre/ daz er mich nimmer mêre/ willeclîchen an gesiht.’/ alsus enoucte | |
| brach/ und im ein grôze wunden stach,/ daz er vil sêre bluote./ des wart in unmuote/ der lewe, wânde er wære | |
| geschach,/ sî hetes vrume und êre./ nû velschent sî mich sêre,/ ich habe sî verrâten./ wand sî mir dô tâten/ michel | |
| die dâ wâren,/ und begunde gebâren/ als ein wîp diu sêre/ sorget umb ir êre,/ unde mantes als sî kunde/ mit | |
| nû verlius ich morgen/ alle mîn êre.’/ nû erbarmet diz sêre/ den rîter der des lewen pflac./ er sprach ‘ich sol | |
| sînen hulden:/ sî dûhte ez wære von schulden./ sî prîsten sêre sînen muot:/ er dûhtes biderbe unde guot,/ in allen wîs | |
| mîn tweln enkumt mir niht wol:/ ich sûme mich vil sêre./ ez gât an alle mîn êre/ swaz ich nû hie | |
| sîn geverte/ daz er die maget ernerte./ //Nû gâhte er sêre mitten sporn:/ wand sî wære verlorn,/ wær er iht langer | |
| daz ir iuch bedenket baz./ ich erban iu des vil sêre/ daz wir iu iuwer êre/ müezen nemen untten lîp/ umb | |
Ergebnis-Seite: << 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 >> |