Belegarchiv/Konkordanz
Die hier aus dem elektronischen Belegarchiv ausgegebenen Stellen bilden den durch halbautomatische Lemmatisierung von digitalisierten Volltexten gewonnenen Kern einer umfassenderen Beleggrundlage, die für die Ausarbeitung des Mittelhochdeutschen Wörterbuchs verwendet wird. Bei der Benutzung des elektronischen Belegarchivs ist stets zu beachten, dass es Stellen enthalten kann, die anderen Stichwörtern zuzuordnen sind.
ieteslich prn_a (275 Belege) MWB
| sźle war/ der erzengel Cherubīn./ Vīvīans, der marter dīn/ mac ieslīch rīter manen got,/ swenner sich selben siht in nōt./ der | |
| bestecket in ein ander./ mange ander schar dā vander,/ der ieslīch bī dem tage/ was dennoch vrī vor swertes slage./ hurtā, | |
| stoup./ sīn manheit im urloup/ gap, daz er sich entsagete/ ieslīchem der in jagete./ dō kźrt er gein den bergen./ den | |
| kastelān/ hundert den gesellen dīn/ mit harnasch, und diu künegīn/ ieslīchem drīer hande kleit/ ūz ir sunder kamern sneit,/ daz ich | |
| węre ein meien zīt,/ und dīner clārheit āne strīt/ möhte wünschen ieslīch vrouwe./ in lufte noch bī touwe/ nie gewuohs noch von | |
| et im ze vil/ sō nāhen gein dem rāmes zil./ ieslīcher sīn sper sancte,/ der im ze vāre sprancte./ Vīvīanzen er | |
| des hers vride was benant/ benamen ze vāre der kristenheit./ ieslīch künec niuwan selbe reit./ //Die andern gesunden/ mit den tōten | |
| und mit den wunden/ ze schaffen heten ouch genuoc:/ ein ieslīch armer rīter truoc/ herren od māge ūz dem wal,/ dar | |
| und in harnasch lāgen./ eskelīer und amazzūr gar,/ der houbtman ieslīcher schar,/ manec küen rīche emerāl,/ der huote pflāgen al umbz | |
| dā tuon./ des enweiz ich niht, ob daz geschach;/ wan ieslīcher balde brach/ swaz in sīner hant kom her./ dā wurden | |
| kom her./ dā wurden vünfzehen sper/ ūf den marcrāven gestochen,/ ieslīchez gar zebrochen,/ dā zors er kūme vor in besaz./ Schoyūsen | |
| klagen./ er sprach ‘ich enkan dir niht gesagen/ von ir ieslīches sunder nōt./ berlīch Vīvīanz ist tōt./ in mīn selbes schōze | |
| nęhten./ //[V]il steine kint und wīp/ ūf die were truoc, ieslīchs līp/ sō si meiste mohten erdinsen./ si woltenz leben verzinsen./ | |
| sīner tohter schaden er spehete./ dō daz her gar verschehete,/ ieslīch storje mit ir kraft,/ daz si dehein rīterschaft/ an zingeln | |
| die man ze orsen solte tuon,/ Fabors, Terramźrs sun,/ gap ieslīchem künege stat/ als in sīn vater ligen bat./ Terramźr und | |
| mangen,/ ebenhhe ūf siulen langen,/ igel, katzen, pfetręre,/ swie vil ieslīches węre/ ūf Gyburge schaden geworht,/ daz het si doch ze | |
| ir kleine her./ eine kunst si dō gewan,/ daz si ieslīchem tōtem man/ hiez helm ze houbte binden./ swaz man schilde | |
| im lāgen,/ vil rīter die dennoch pflāgen/ mit slāfe gemach, ieslīches līp./ nu kom des rihtęrs wīp./ ūfen teppich viel diu | |
| helfe daz gebüezen?/ daz hāt si wol verschuldet her,/ daz ieslīch werder Franzoys wer/ sīnes dienstes zir gebote./ man mac an | |
| lande ir sīt geriten./ iuch solten ritter grüezen baz!/ sīt ieslīcher des vergaz,/ der iuch sus eine hāt gesehen,/ nu lāt | |
| źren biute:/ gewert ir mich des hiute,/ her nāch giht ieslīch mīn genōz/ daz mīn prīs sī worden grōz.’/ der marcrāve | |
| schōz./ sines sitzens dā bī in verdrōz,/ ich węne, ir ieslīchen,/ den armen und den rīchen./ etslīcher wunschete in sus von | |
| viere,/ von al den vürsten schiere/ wart erboten werdeclīcher gruoz./ ieslīch vürste sitzen muoz;/ als tāten die anderen alle./ gein der | |
| hers mich bevilte./ der ze ende ūz zwispilte/ ame schāchzabel ieslīch velt/ mit cardamōme, den zwigelt/ mit dem prüeven węre gezalt,/ | |
| mit spęhen borten kleine,/ die verwieret wāren mit gesteine,/ het ieslīch triubel sīn sunder bant,/ daz man niht ze vaste drumbe | |
| mit sunder her –/ und mir von sunderem lande komen/ ieslīcher –, die hāt mir benomen/ der hōhe rīche Terramźr./ nū | |
| ir reht/ ūf wart gebrochen!’/ sīn ougen wārn entlochen,/ daz ieslīch zaher den anderen dranc:/ ir vallen im ūf der węte | |
| ze māze:/ sō vliuh ich ź ich den vīent sehe./ ieslīch man durh triuwe jehe,/ waz er tęte, unde stüendez im/ | |
| umbe Vīvīanzes sterben,/ die lāz ich gein mir werben./ swaz ieslīchem sī gelegen,/ dā wil ich sīnes willen phlegen/ mit gābe, | |
| geben den werden./ ich hān sō breit der erden,/ daz ieslīch vürste reichet dar,/ nimt sīn mīn hant mit günste war.’/ | |
| wolde/ an in, von rīchem solde/ si der jude werte,/ ieslīchen swes er gerte./ er sant ouch Rennewarten dar,/ und bat | |
| niht an der samnunge sint:/ sine dorfte niemen suochen dā./ ieslīcher sich mit sunderr slā/ also gein Oransche rebōt,/ dźs vische | |
| ze helfe möhte komen,/ von hūse und von sunderem lande/ ieslīcher āne schande/ in sīnes bruoder helfe was geriten:/ si liezen | |
| den vīenden vant,/ den pfalzgrāven manlīch./ die andern sibene, ir ieslīch/ von arde mīne māge sint;/ der ahte ist vür wār | |
| sīt siz uns habent behalten,/ nu sult irs alle walten,/ ieslīch man reht als er ger,/ der vürste, der grāve, dirre | |
| knappen inne was./ von in zer tür ūz was gedranc,/ ieslīcher vür den andern spranc./ tischlachen wurden geslagen/ zesamene und niht | |
| sō ez tagt,/ vil spīse, swer die wolte,/ und daz ieslīch vürste solte/ enbīzen ūf dem palas./ durh daz vil manic | |
| drūf geslagen:/ nū was daz harnasch sō wert,/ Schoyūse und ieslīch ander swert,/ der ecken ez sich werte./ der huot was | |
| ze guot:/ daz wart iedoch sīn wappenroc./ im wart bedecket ieslīch loc/ mit dem tiuren huote herte./ ‘nū sī ouch mīn | |
| ichz verdage,/ mīn reht ist daz ich nimmer klage./ ein ieslīch rīter sīner źre/ gedenke, als in nū lźre,/ dō er | |
| manheit bī:/ dźswār die liezet ir noch ze vruo./ ein ieslīch manlīch rīter tuo/ als in nū lźre sīn bestiu werdekeit.’/ | |
| bespręchen/ und Vīvīanzen ręchen/ an dem grōzen ungevüegen her./ ein ieslīch getouftiu hant ze wer/ vant vümfzehen ander hende/ verre brāht | |
| den vürsten sunder sprach:/ ‘als man iuch gestern sitzen sach,/ ieslīche haben die selben want.’/ nāch den juncvrouwen wart gesant:/ die | |
| er leite sīne stangen nider./ dar gienc manec rīter sider./ ieslīches kraft sich sō verbarc,/ ir neheiner was sō starc,/ ders | |
| maneger vrouwen wol gevar,/ dar zuo den werden rītern gar./ ieslīcher saz an sīne stat./ Heimrīch do Rennewarten bat/ zer küneginnen | |
| allen sprach:/ //‘[V]riunde herze und vīende kraft/ nū prüeve ein ieslīch geselleschaft./ die hie durh got sint und durh mich,/ ein | |
| geselleschaft./ die hie durh got sint und durh mich,/ ein ieslīch man bedenke sich,/ waz er mit strīte welle tuon./ dort | |
| gotes her entworht,/ hüeb unser deheiner hie die vluht./ ein ieslīch man durh sīne zuht/ spreche als erz ime herzen weiz./ | |
| nū wider kźre,/ danne er die vluht dort mźre./ ein ieslīch vürste sīne man/ spreche. swem got der sęlden gan,/ daz | |
| heten sich bewegen,/ si wolten vorvehtens pflegen./ wie manic tūsent ieslīch schar/ het, des wil ich geswīgen gar./ waz touc diu | |
Ergebnis-Seite: << 1 2 3 4 5 6 >> |