e – ëben-erbe ëben-erbe – ëben-holt ëben-hûs – ëbensëlpgegenwertec ëben-hûs stN. ebenisch Adj. ëben-junc Adj. ëben-klâr Adj. ëbenkreftec Adj. ëben-kristen M. ëbenkristenmensche stM. ëben-kunt Adj. ëben-kurz Adj. ëben-lanc Adj. ëben-lant stN. ëben-lenge stF. ëben-lich Adj. ëben-lîche stF. ëben-lieht Adj. ëben-loufen stV. ëben-lûtende Part.-Adj. ëbenmânôt stM. oder ëben-mâʒ stN. ëben-mâʒe Adj. ëben-mâʒe stF. ëben-mæʒe Adj. ëben-mæʒec Adj. ëben-mæʒec-heit stF. ëben-mæʒec-lîche Adv. ëben-mâʒen swV. ëben-mæʒigen swV. ëben-mâʒunge stF. ëben-mehtec Adj. ëben-menden swV. ëben-mensche swM. ëben-naht stF. ëben-nahtec Adj. ëben-nehter stM. ëben-niuwe Adj. ëbenôt stMN. ëben-rîche Adj. ëben-rîchen swV. ëben-ritter stM. ëben-ruotec? Adj. ëbens Adv. ëben-sâʒe swM. ëben-sæʒe Adj. ëben-sæʒe Adj. ëbensâʒe stF. ëben-schalc stM. ëben-schœne Adj. ëben-schœne stF. ëbensëlpêwec Adj. ëbensëlpgegenwertec Adj. ëbensëlpgelîche – ëben-wint ëben-wîse – echisch echîtes – edelhaft edelhaftec – effeln effen – eges-lîcheit egesôt – eht eht – eichhalde eichholz-phenninc – eier-ville eigelich – eigensgewer eigen-sinnec – einec-heit einec-lich – ein-hëllîchen ein-hëllunge – ein-muote ein-muoten – ein-smeckec ein-span – ein-valten ein-valtende – eisch eisch– – eiterîn eiterinne – ê-karl ekates – ê-lîcheit ê-lîchen – ellent-rîche ellen-tuom – embde-wise ember – en-alle-zît en-al-mitten – en-bobene enbor– – ende ende – en-drengen en-driu – en-gëben en-gegen – Engel-lant2 en-gellen – en-gerwen enges-lich – en-keinest enkel – en-lîbe en-meilen – en-phliehunge enphlieʒen – en-spuon enst– – ent-esten ente-vuoʒ – ent-hêren ent-hërzen – ent-lesten entletzen – ent-muoten ent-nacten – ent-rigeln ent-rîhen – ent-scharn entschedigunge – ent-schuopen ent-schüten – ent-slieʒen ent-slieʒen – ent-stieben entstiften – ent-vëlhigen ent-vëlhnisse – entvüerære ent-vüeren – en-twër en-twërch – ent-worden-heit ent-worden-lich – en-wider-strît enwider strîten – en-zwein enzwei rîzen – epizikel eppe – er-barm-hërze er-barm-hërze – erbe-gërste erbe-geseʒʒen – er-bëllen er-bellen1 – erbe-schulde erbe-sëʒʒe – erbe-zinsen erbe-zins-gëlt – er-bogen er-bolge – ërde– ërdec – er-droʒʒenlich er-drücken – êren-grüeʒec êren-haft – êre-veige erf– – er-gëtzen er-getzen-lich – er-gremen ergremt – er-hecken er-hegen – er-innern er-innerunge – er-kerren er-kërren – er-kôsen er-kosten – er-langen er-læren – er-liegen erliezen – er-lüchen er-lûcht – er-mëʒʒen er-mëʒʒunge – er-nern er-nësen – êrre er-rëchen – er-saz er-schallen – er-schrüdelen er-schüllen – er-slieʒen er-slinden – er-stæten er-statunge – er-striffeln er-strîten – er-tasten ërt-bærec – ërt-lîm ërt-mëʒʒer – ërt-stam ërt-stift – er-veilen er-veiʒten – er-vrâgen er-vreischen – er-waschen er-waschunge – er-wërp erweschen – ërz-brenner ërze – ërz-knappe ërz-macher – eschtürlîn esculus – esel-wëc esel-wurz – ê-stunt ê stunt – etzen etzunge – êwen ê-wërc – eʒesch ê-zît – ëʒʒunge
| ëben-hûs stN. MWB MWV ebenisch Adj. (1) MWB MWV ëben-junc Adj. (1) MWB MWV ëben-klâr Adj. (1) MWB MWV ëbenkreftec Adj. MWB ëben-kristen M. (34) MWB MWV ëbenkristenmensche stM. MWB ëben-kunt Adj. MWV ëben-kurz Adj. (1) MWB MWV ëben-lanc Adj. (2) MWB MWV ëben-lant stN. MWB MWV ëben-lenge stF. MWB MWV ëben-lich Adj. (4) MWB MWV ëben-lîche stF. MWV ëben-lieht Adj. (1) MWB MWV ëben-loufen stV. MWV ëben-lûtende Part.-Adj. MWB MWV ëbenmânôt stM. oder ëben-mâʒ stN. (1) MWB MWV ëben-mâʒe Adj. (2) MWB MWV ëben-mâʒe stF. (22) MWB MWV ëben-mæʒe Adj. MWB MWV ëben-mæʒec Adj. (11) MWB MWV ëben-mæʒec-heit stF. (1) MWB MWV ëben-mæʒec-lîche Adv. (2) MWB MWV ëben-mâʒen swV. (11) MWB MWV ëben-mæʒigen swV. MWV ëben-mâʒunge stF. (1) MWB ëben-mehtec Adj. (1) MWB MWV ëben-menden swV. (1) MWB MWV ëben-mensche swM. (4) MWB MWV ëben-naht stF. (12) MWB MWV ëben-nahtec Adj. (10) MWB MWV ëben-nehter stM. (64) MWB MWV ëben-niuwe Adj. (1) MWB MWV ëbenôt stMN. MWB ëben-rîche Adj. (9) MWB MWV ëben-rîchen swV. MWB MWV ëben-ritter stM. MWV ëben-ruotec? Adj. MWV ëbens Adv. MWB MWV ëben-sâʒe swM. (2) MWB MWV ëben-sæʒe Adj. MWV ëben-sæʒe Adj. MWB MWV ëbensâʒe stF. MWB ëben-schalc stM. (1) MWB MWV ëben-schœne Adj. (2) MWB ëben-schœne stF. MWB MWV ëbensëlpêwec Adj. MWB ëbensëlpgegenwertec Adj. MWB |