e – ëben-erbe ê stF. ê Adv. Konj. ê Adv. ê-albe swF. eale ê-antrager stM. ê-âventiure stF. eb Konj. ê-bach stM. ebach stN. ê-banc stM. ê-bant stN. ebanus M. ebbe Konj. eb-boum stM. ebech Adj. ebech-halp Adv. ebechlîchen Adv. ê-be-dâht Part.-Adj. ëben Adj. ëben Adv. ëben-al Adj. ëben-alt Adj. ëben-alte swM. ëben-alte swF. ëben-alter stN. ëbenære stM. ëbenærinne stF. ëbenbarmede stF. ëben-bilde stN. ëben-bildec Adj. ëben-bilden swV. ëben-brûn Adj. ëben-bünec Adj. ëben-bürtec Adj. ëben-bürtikeit stF. ëben-dicke Adv. ëben-dinc stN. ëben-dol stM. ëben-doln swV. ëben-dolunge stF. ëbene stF. ëbenede stF. ëben-edel Adj. ëben-ehtec Adj. ëben-einec Adj. ëbenen swV. ebener stM. ëben-erbe stN. ëben-erbe – ëben-holt ëben-hûs – ëbensëlpgegenwertec ëbensëlpgelîche – ëben-wint ëben-wîse – echisch echîtes – edelhaft edelhaftec – effeln effen – eges-lîcheit egesôt – eht eht – eichhalde eichholz-phenninc – eier-ville eigelich – eigensgewer eigen-sinnec – einec-heit einec-lich – ein-hëllîchen ein-hëllunge – ein-muote ein-muoten – ein-smeckec ein-span – ein-valten ein-valtende – eisch eisch– – eiterîn eiterinne – ê-karl ekates – ê-lîcheit ê-lîchen – ellent-rîche ellen-tuom – embde-wise ember – en-alle-zît en-al-mitten – en-bobene enbor– – ende ende – en-drengen en-driu – en-gëben en-gegen – Engel-lant2 en-gellen – en-gerwen enges-lich – en-keinest enkel – en-lîbe en-meilen – en-phliehunge enphlieʒen – en-spuon enst– – ent-esten ente-vuoʒ – ent-hêren ent-hërzen – ent-lesten entletzen – ent-muoten ent-nacten – ent-rigeln ent-rîhen – ent-scharn entschedigunge – ent-schuopen ent-schüten – ent-slieʒen ent-slieʒen – ent-stieben entstiften – ent-vëlhigen ent-vëlhnisse – entvüerære ent-vüeren – en-twër en-twërch – ent-worden-heit ent-worden-lich – en-wider-strît enwider strîten – en-zwein enzwei rîzen – epizikel eppe – er-barm-hërze er-barm-hërze – erbe-gërste erbe-geseʒʒen – er-bëllen er-bellen1 – erbe-schulde erbe-sëʒʒe – erbe-zinsen erbe-zins-gëlt – er-bogen er-bolge – ërde– ërdec – er-droʒʒenlich er-drücken – êren-grüeʒec êren-haft – êre-veige erf– – er-gëtzen er-getzen-lich – er-gremen ergremt – er-hecken er-hegen – er-innern er-innerunge – er-kerren er-kërren – er-kôsen er-kosten – er-langen er-læren – er-liegen erliezen – er-lüchen er-lûcht – er-mëʒʒen er-mëʒʒunge – er-nern er-nësen – êrre er-rëchen – er-saz er-schallen – er-schrüdelen er-schüllen – er-slieʒen er-slinden – er-stæten er-statunge – er-striffeln er-strîten – er-tasten ërt-bærec – ërt-lîm ërt-mëʒʒer – ërt-stam ërt-stift – er-veilen er-veiʒten – er-vrâgen er-vreischen – er-waschen er-waschunge – er-wërp erweschen – ërz-brenner ërze – ërz-knappe ërz-macher – eschtürlîn esculus – esel-wëc esel-wurz – ê-stunt ê stunt – etzen etzunge – êwen ê-wërc – eʒesch ê-zît – ëʒʒunge
| ëben-erbe swM. MWB MWV ê stF. ê Adv. Konj. ê Adv. ê-albe swF. MWV eale (1) MWB ê-antrager stM. MWV ê-âventiure stF. MWV eb Konj. ê-bach stM. MWV ebach stN. ê-banc stM. MWV ê-bant stN. (1) MWB MWV ebanus M. ebbe Konj. eb-boum stM. (10) MWB MWV ebech Adj. (4) MWB MWV ebech-halp Adv. (1) MWB MWV ebechlîchen Adv. ê-be-dâht Part.-Adj. (1) MWB MWV ëben Adj. (153) MWB MWV ëben Adv. MWV ëben-al Adj. (6) MWB MWV ëben-alt Adj. (2) MWB MWV ëben-alte swM. MWV ëben-alte swF. ëben-alter stN. MWV ëbenære stM. (2) MWB MWV ëbenærinne stF. (1) MWB MWV ëbenbarmede stF. MWB ëben-bilde stN. (26) MWB MWV ëben-bildec Adj. (1) MWB MWV ëben-bilden swV. (1) MWB MWV ëben-brûn Adj. (1) MWB MWV ëben-bünec Adj. MWV ëben-bürtec Adj. (8) MWB MWV ëben-bürtikeit stF. MWB MWV ëben-dicke Adv. (2) MWV ëben-dinc stN. MWV ëben-dol stM. (7) MWB MWV ëben-doln swV. (7) MWB MWV ëben-dolunge stF. (2) MWB MWV ëbene stF. (2) MWB MWV ëbenede stF. MWB ëben-edel Adj. (1) MWB MWV ëben-ehtec Adj. (1) MWB MWV ëben-einec Adj. MWV ëbenen swV. (13) MWB MWV ebener stM. ëben-erbe stN. MWB MWV |