d – dahenîn dâ-hër – dam-wilt dan – dannen tragen dannen tuon – dar bobene dar bringen – darîn graben darîn kêren – darnider kêren darnider kniewen – dar stellen darstellunge – dar wëgen dar wërfen – dâvon komen dâvon lâʒen – decke-blôʒ decke-boum – dehemgeld dehemgeldfrei – dempfelsac dempfen – derp-kuoche derp-teic – dîadochîs dîadrogant – diehel diehen – dienestec dienesten – dienest-vreude dienest-vrouwe – diête dieterich – dîn dinc – dinc-sal dinc-schaz – dinne dinsen – dis-sît dissonanz – diup-scherge diupsen – dolic dolinc – doner-stein doner-stôʒ – dorf-marke dorf-meier – dorn-hecke dorn-heit – dort hinten dort-wart – dræhen dræ-holz – drenge drengen – drî-ge-var drî-ge-wihtec – drîspilden drî-spitzec – drî-valt-lich drî-var – droʒʒen druc – dudel-sac dû-distel – dünne dünne – durch-blæt durchblicken – durch gân durch-ganc – durch-güemen durch-güeten – durchlâz durch-lâzen – durch-muosieren durch-nagelen – durchsæjen durch-salben – durch-singen durch-sinken – durch-stôʒen durch-streifen – durch-vellen durch-vertec – durch-wallen durch-wandeln – durch-zuckern durch-zuckert – dürnisse durch-zuckert Part.-Adj. durch-zündec Adj. durch-zünden swV. durch-zûwen stV. durch-zwicken swV. durch-zwîen swV. dûre Adv. dûren stN. dûren swV. dûren2 swV. durf stM. durfen V. durft Adj. durft stF. dürfte stF. dürftic Adj. dürftic-heit stF. dürftic-lich Adj. dürftic-lîchen Adv. dürftige swM. dürftiginne stF. durft-lôs Adj. durft-sache stF. dürkel Adj. dürkel stN. dürkelbære Adj. dürkeln swV. dürkel-vriunt stM. dürkelwunde swF. dûrliche Adj. durlinc M. Durndart dürne? stN. dur-nehte Adj. dur-nehte Adv. dur-nehte stF. dur-nehtec Adj. dur-nehtec-heit stF. dur-nehtec-lich Adj. durnehteclîche Adv. dur-nehtige stF. dur-nehtigen swV. durnehtîn stF. dur-neht-lich Adj. dur-nehtlîche Adv. dur-nehtunge stF. durne-krône stF. dürnen swV. dürnîn Adj. dürnisse stF. dürniz – dyssenteria
| durch-zuckert Part.-Adj. MWV durch-zündec Adj. MWB MWV durch-zünden swV. (1) MWB MWV durch-zûwen stV. MWB MWV durch-zwicken swV. (1) MWB MWV durch-zwîen swV. (1) MWB MWV dûre Adv. MWV dûren stN. MWV dûren swV. (14) MWB MWV dûren2 swV. durf stM. (1) MWB MWV durfen V. (346) MWB MWV durft Adj. (66) MWV durft stF. (25) MWB MWV dürfte stF. (3) MWV dürftic Adj. (27) MWB MWV dürftic-heit stF. (1) MWB MWV dürftic-lich Adj. MWB MWV dürftic-lîchen Adv. MWV dürftige swM. (36) MWB MWV dürftiginne stF. (2) MWB MWV durft-lôs Adj. MWB MWV durft-sache stF. MWV dürkel Adj. (35) MWB MWV dürkel stN. MWV dürkelbære Adj. MWB dürkeln swV. (2) MWB MWV dürkel-vriunt stM. dürkelwunde swF. MWB dûrliche Adj. durlinc M. MWB Durndart (24) dürne? stN. dur-nehte Adj. (17) MWB MWV dur-nehte Adv. MWV dur-nehte stF. (8) MWB MWV dur-nehtec Adj. (37) MWB MWV dur-nehtec-heit stF. (15) MWB MWV dur-nehtec-lich Adj. (22) MWB MWV durnehteclîche Adv. dur-nehtige stF. (2) MWB MWV dur-nehtigen swV. MWB MWV durnehtîn stF. (1) MWB dur-neht-lich Adj. (7) MWB dur-nehtlîche Adv. MWV dur-nehtunge stF. MWB MWV durne-krône stF. MWV dürnen swV. (1) MWB MWV dürnîn Adj. (21) MWB MWV dürnisse stF. MWV |